Каурый каләм

Кышның иң матур мизгеле  

Кыш — иң матур ел фасылларының берсе.

Кыш җиткәч бөтен дөньяны ап-ак кар каплый. Табигать җем-җем итеп торган яңа матур күлмәген кия. Агачлар да җылы мамык шәлләрен ябына. Елгалар, күлләр көзге кебек шома боз белән каплана. Урман-кырлар өстендә тантаналы тынлык. Кыш көне көннәр кыска, салкын.

Без, балалар, чаңгы-чанада, тимераякта шуабыз. Безне көннең салкынлыгы да куркытмый. Безнең тавыштан урам шау-гөр килеп тора.

Туган ягыбызның кышкы табигате бигрәк матур.

Топорина Лия, 4 “А” сыйныфы укучысы

 Кышкы  могҗиза

Салкын булса да кыш ае,

Яратам бик тә мин аны.

Яңа еллар килеп җитә,

Бала-чага сөенә!

Чыршы куйгач, бизәгәч,

Бии-бии  шигырь сөйлиләр.

Шатланалар, сикерәләр,

Күчтәнәчле булыйк диләр!

Кар яугач мамык шәл бәйләп,

Итек киеп, кетердәп,

Кулга чана тотып йөгереп,

Тау шуарга киттек бергәләп.

Шуабыз-шуабыз, шаулыйбыз,

Бер дә туктый алмыйбыз!

Эх,күңелле шул бу балачак

Бер дә кайтмый торган чак!

Рахмонбердиева Эльвира, укучыбызның  әнисе